21.10.2009

"Jakob Frank"


Jacob Frank

"Donmeh" mezhebinden muhtelif tarikatlar türüyor. Bunların en radikallerinden birisi, Jacob Frank'ın kurduğu Frankistler. Yahudi tarihinin en korkutucu gelişmelerinden biri olarak kabul edilen Frankistler, günahın "kurtarıcı gücü" olduğuna inandıklarından içlerinde yaşadıkları toplumların ahlâk anlayışı ne olursa olsun, istedikleri gibi hareket ederler, özellikle de Tevrat'a aykırı davranışlarda bulunurlarmış. Jacob'un kendisi, tamamen dejenere olmuş, yoz bir adam, müthiş bir şeytani ikna gücü olduğu söyleniyor. Sahici Tanrı'nın henüz ortaya çıkmadığını, dünyayı iyiliğin değil, kötülüğün yönettiğini anlatırmış. Kötü güçlerden korunmanın yolu, sessiz kalmak, hatta "crypsis," takıyye. Bir vaazında, "Sizi gelmiş geçmiş tüm yasalardan, tüm töre, anane ve inançlardan kurtarmaya geldim," diyor, "Benim görevim, bütün bunları yok etmek. Ben yok edeceğim ki, iyilik kendini gösterebilsin." Bir başka yerde de kendisinin bu dünyaya insanları yükseltmek için değil, batırmak, gayya kuyusunun en dibine çekmek için geldiğini anlatıyor. Öyle aşağılık bir yer ki, "Ne bundan daha aşağısı var ne de buradan kendi gücünüzle çıkmanız mümkün. Buradan insanı ancak Efendimizin eli çıkarabilir." Jacob Frank, Ukraynalı, (Galicia) Lviv'den altmış kilometre ötede doğmuş. Asıl adı, Jacob Leibowicz.
Frank, 1726-1791 yılları arasında yaşamış. Balkanları dolaşmış, diğer Sabetaycılarla istişare etmiş, beklentileri cevaplamaya karar vermiş, kendisini Mesih ilân etmiş. Doğu Ortodoksluğunu zayıflatmayı uman Katolikler, Frankistleri himayeleri altına almışlar, buna karşın Frankistler de vaftiz gibi bazı Hıristiyan usullerini benimsemişler. Hatta Jacob Frank'ın kendisi Varşova'da vaftiz olmuş. Kirvesi, Polonya Kralı Üçüncü Augustus. Ancak, Tevrat muhalefetleri cinsel sapıklıkların da ibadetten sayıldığı noktaya gelince Kutsal Engizisyon bunlara daha fazla tahammül edememiş, bu arada "Baron" unvanı ile de taltif edilmiş olan Frank'ı, on üç yıl kalacağı bir kaleye hapsetmişler. Polonya'nın Ruslar tarafından işgali kurtuluşu olmuş; ama ülkesine dönmemiş, gitmiş Almanya'ya yerleşmiş, orada ölmüş. Daha hayattayken, müridlerinin bir kısmı topluca din değiştirmişler. Bu defa Müslüman değil, Katolik olmuşlar. 1789.
İyilik'in yeryüzünde hakim olmasının ancak kıyamet boyutlarında facialardan sonra mümkün olabileceği inancını, neolitik hatta paleolitik dönemlere kadar sürüyorlar. Yazılı tarihte kıyametten ve dünyanın sonundan ilk bahseden (İ.Ö.) 628-551 Zerdüşt. Ona göre, "iyilik" ile "kötülük" arasındaki nihai hesaplaşma, "iyi"nin zaferi ile sonuçlanıyor. Ateş ve kızgın lâvların mahvettiği dünyaya bir "Kurtarıcı," Mesih, geliyor ki, bu Zerdüşt'ün kendisidir, ölüleri diriltiyor, hesaba çekiyor, kötüleri cehenneme gönderirken, iyiliğin hakim olduğu bir dünya yeniden kuruluyor. Aynı beklenti, Hindistan'da da var; ancak onların nirvana/"Kurtuluş" reçeteleri farklı. Dünyanın suret değiştirmesi beklenmediği gibi, Mesih de beklenmiyor, bireyin kendisinin birtakım psiko-zihni yöntemler kullanarak "cennet"e ulaşması gereğini savunuluyor. "İyi"nin galibiyetini sağlamak için çaba göstermek de, dinde zorlama da söz konusu değil.
Evrensel kurtuluş/salâh düşüncesinin Mezopotamya'ya, İran-Hindistan aksından yayıldığına inanılıyor. Dünyanın cennete dönüşmesinin ancak kıyamet boyutlarında bir faciadan sonra mümkün olacağı şeklindeki vahiy kökenli mesihîlik doktrini, Marksizm'in de özü. "Oyunun birinci perdesi, İran'da oynandı. İkinci perde, Mezopotamya'da, Daniel peygamber, Yahudileri "iyilik" cephesine yazdığı zaman. Üçüncü perdede, Frankistler gibi birtakım fanatik Yahudi tarikatlarının kıyameti beklemektense hızlandırmak, Mesih'in bir an önce gelmesini sağlamak için uğraştıklarını gördük. Dördüncü perdeyi, Karl Marks açtı, oyunu kitlelerin anlayacağı şekilde popülerize etti. Komünistler, dünyanın sonunun gelmesini bekleyen milenyumculardan bir adım önce geçtiler, kıyameti gerçekleştirmek için ellerinden geleni ardlarına koymadılar," deniyor.